قالب وبلاگ

مخفف عبارت Domain Name Service می باشد . وظیفه این سرویس تبدیل نام دامنه به یک IP می باشد. کاربرد DNS زمانی مشخص می شود که شما نام دامنه ای نظیر rahjoo.net را صفحه مرورگروب خود وارد می کنید. در ساده ترین حالت نام این دامنه به IP متناظر آن تبدیل شده و پس از یافتن سروری که این IP به آن اشاره دارد ، دامنه rahjoo.net برای شما نمایش داده می شود. علاوه بر این برای هر دامنه اطلاعات DNS نگهداری می شود بدین صورت که برای هر دامنه حداقل یک DNS server تعریف می شود که اطلاعات مربوط به دامنه در آن سرور ذخیره شده. هر زمان که DNS بخواهد نام دامنه را به IP تبدیل کند باید اطلاعات مربوط به دامنه را از DNS server هایی که برای دامنه تعریف شده است درخواست نماید. اطلاعات مربوط به DNS Server های مربوط به هر دامنه در کنترل پنل اصلی دامنه وجود دارد که در اختیار صاحب دامنه می باشد.

نام دامنه چيست؟ 
اين راهنما شرحی غيرفنی برای آشنايی با سيستم نام دامنه (DNS) است.
سيستم نام دامنه (DNS) کاربران را در يافتن راه خود گرداگرد اينترنت ياری می‌نمايد. هر کامپيوتر روی اينترنت دارای يک آدرس است. اين آدرس که مشابه شماره تلفن می‌باشد، رشته‌ای نسبتاً پيچيده از اعداد است که به آن آدرس IP می‌گويند (IP مخفف پروتوکول اينترنت يا Internet Protocol است.)
به ياد داشتن اين آدرس برای همه دشوار است. سيستم نام دامنه، اين دشواری را با استفاده از يک نام که مجموعه‌ای از حروف آشنا می‌باشد به جای آدرس IP حل می‌کند. مثلاً، به جای وارد کردن آدرس x66.218.71.91، می توانيد نام www.yahoo.com را وارد نمائيد. سيستم نام دامنه، وسيله‌ايست که حفظ کردن و به خاطر سپردن آدرس‌های اينترنتی را آسان می‌سازد.
هدف سيستم نام دامنه اين است که هر کسی در هر گوشه از جهان با وارد کردن نام دامنه يک وب‌سايت، آدرس IP آن را بيابد. علاوه بر اين، نامهای دامنه در دسترسی به آدرس‌های پست الکترونيکی و نيز ساير کاربردهای اينترنتی، استفاده می‌گردد.

"ثبت" يک نام دامنه به چه معناست؟
هنگامی که شما يک نام دامنه را ثبت می‌نمائيد، يک يک مدخل در فهرست تمامی نام‌های دامنه وارد می‌شود. اين به کاربران در سراسر جهان اجازه می‌دهد تا به وسيله آن نام دامنه به آدرس اينترنتی شما دسترسی داشته باشند.

يک نام برای چه مدتی ثبت می‌شود؟ آيا آن نام قابل تمديد است؟
اين مدت برای نامهای با پسوندهای مختلف تفاوت می‌کند، ولی مضربی از يک سال می‌باشد. حداکثر زمان يک ثبت، 10 سال می‌باشد.

دامنه‌های سطح بالای جهانی کدامها هستند؟

com .
net
.org
.name
.info
.biz
.coop
.pro
.aero
.museum

پشت پرده چه روی می‌دهد؟
آنچه در پشت پرده روی می‌دهد، کمی پيچيده‌تر است. در يک آدرس اينترنتی، مثل yahoo.com، بخش .com به نام "دامنه سطح بالا" يا TLD موسوم است. سازمانهای فعال در ثبت دامنه‌های سطح بالا، از پايگاه‌های داده بزرگی حاوی اطلاعات نامهای تحت هر دامنه سطح بالا نگه‌داری می‌نمايند. به عنوان مثال، پايگاه‌داده سازمان مخصوص ثبت دامنه سطح بالای .com، شامل آدرس اينترنتی yahoo.com می‌باشد. بنابراين، در تلاش برای يافتن آدرس اينترنتی متعلق به yahoo.com، کامپيوتر شما ابتدا بايد پايگاه داده سازمان ثبت .com را بيابد. اين امر چگونه انجام می‌گيرد؟
درون قلب سيستم نام دامنه، 13 کامپيوتر مخصوص به نام سرويس‌دهنده‌های ريشه قرار دارند. آنها توسط سازمان ICANN اداره می‌شوند، و در سراسر جهان توزيع شده‌اند. هر 13 کامپيوتر حاوی اطلاعات يکسانی هستند، و تعدد آنها به منظور تقسيم بار کاری و پشتيبانی از يکديگر می‌باشد.
ممکن است بپرسيد به چه دليلی اين سرويس‌دهنده‌های ريشه اين اندازه اهميت دارند؟ دليل اين اهميت، اين است که اين کامپيوترها، حاوی آدرس‌های اينترنتی سازمانهای ثبت دامنه‌های سطح بالا، شامل سازمانهای ثبت جهانی، مثل .com، و نيز 244 سازمان ثبت مخصوص دامنه‌های سطح بالای مخصوص کشورها (مثل .ir برای ايران، .fr برای فرانسه، و غيره) می‌باشند. اين اطلاعات، حياتی می‌باشد. اگر اين اطلاعات 100% صحيح نباشد، و يا مبهم باشد، ممکن است يافتن يک سازمان ثبت کليدی در اينترنت ميسر نباشد. بياييد ببينيم اين اطلاعات چگونه مورد استفاده قرار می‌گيرد.
هزاران کامپيوتر در سرتاسر جهان پخش شده‌اند، که وظيفه‌شان يافتن آدرس‌های متعلق به هر نام می‌باشد. آنها به طور مداوم به ذخيره اطلاعاتی که در پاسخ به درخواست‌های اطلاعاتشان از سرويس‌دهنده‌های ريشه دريافت می‌کنند، می‌پردازند. هدف از استفاده از آنها، پاسخ به درخواست‌های کاربران در يافتن آدرس‌های اينترنتی مربوط به يک نام دامنه می‌باشد.
هنگامی که کاربری، تقاضای يافتن آدرس نام دامنه yahoo.com را می‌کند، اين درخواست به يکی از اين کامپيوترهای محلی ارجاع داده می‌شود. آن کامپيوتر، نام دامنه را به اجزايش تقسيم می‌کند. آدرس سازمان ثبت .com برای آن کامپيوتر معلوم است، چرا که قبلاً آن را از يکی از سرويس‌دهنده‌های ريشه گرفته است. بنابراين، اين کامپيوتر، درخواست را به پايگاه داده سازمان ثبت .com ارجاع می‌دهد. پاسخ اين درخواست، به کامپيوتر کاربر فرستاده می‌شود. بدين سان، آدرس اينترنتی yahoo.com پيدا می‌شود!
اين کامپيوترهای محلی، و سرويس‌دهنده‌های ريشه حاوی اطلاعات يکسانی هستند، پس چرا از آنها استفاده می‌کنيم و مستقيماً درخواست را به سرويس‌دهنده‌های ريشه نمی‌فرستيم؟ پاسخ، به دليل افزايش کارايی است. سرويس‌دهنده‌های ريشه نمی‌توانند صدها ميليارد درخواست را در روز پردازش کنند.